ریتم شبانه روزی شما به کنترل برنامه روزانه برای خواب و بیداری کمک می کند. چندین مؤلفه وجود دارد که ریتم شبانه روزی بدن شما را تشکیل می دهد.

سلول های بدن

ابتدا سلول های مغز به نور و تاریکی پاسخ می دهند. چشمان شما چنین تغییراتی را در محیط ثبت می کند و سپس سیگنال هایی را در مورد زمان خواب یا بیداری به سلول های مختلف ارسال می کند.

سپس آن سلول‌ها سیگنال‌های بیشتری را به قسمت‌های دیگر مغز ارسال می‌کنند که عملکردهای دیگری را فعال می‌کنند که شما را خسته‌تر یا هوشیارتر می‌کند.

نقش هورمون ها

هورمون هایی مانند ملاتونین و کورتیزول ممکن است به عنوان بخشی از ریتم شبانه روزی شما افزایش یا کاهش یابد. ملاتونین هورمونی است که باعث خواب آلودگی می شود و بدن شما در شب مقدار بیشتری از آن را آزاد می کند و در روز آن را سرکوب می کند. کورتیزول می تواند شما را هوشیارتر کند و بدن شما در صبح مقدار بیشتری از آن را تولید می کند. ملاتونین را می توانید برای بهبود شرایط خواب خود به شکل مکمل هایی نظیر vanatonin مصرف کنید. برای تهیه این مکمل ها به داروخانه آنلاین مراجعه کنید.

عوامل دیگر

دمای بدن و متابولیسم نیز بخشی از ریتم شبانه روزی شما هستند. دمای بدن هنگام خواب کاهش می یابد و در ساعات بیداری افزایش می یابد. علاوه بر این، متابولیسم شما در طول روز با سرعت های متفاوتی کار می کند.

عوامل دیگری نیز ممکن است بر ریتم شبانه روزی شما تأثیر بگذارند. ریتم شما ممکن است بر اساس ساعات کار، فعالیت بدنی و عادات اضافی یا انتخاب سبک زندگی شما تنظیم شود.

سن عامل دیگری است که بر ریتم شبانه روزی شما تأثیر می گذارد. نوزادان، نوجوانان و بزرگسالان همگی ریتم شبانه روزی را متفاوت تجربه می کنند.

ریتم شبانه روزی در نوزادان

نوزادان تازه متولد شده تا چند ماهگی ریتم شبانه روزی ندارند. این می تواند باعث شود که الگوی خواب آنها در روزها، هفته ها و ماه های اول زندگی آنها نامنظم باشد. ریتم شبانه روزی آنها با سازگاری با محیط و تجربه تغییرات در بدنشان رشد می کند. نوزادان از حدود سه ماهگی شروع به ترشح ملاتونین می کنند و هورمون کورتیزول از 2 ماهگی تا 9 ماهگی ایجاد می شود.

کودکان نوپا و کودکان پس از بلوغ ریتم شبانه روزی و عملکردهای مربوطه بدن، برنامه خواب نسبتاً منظمی دارند. کودکان به 9 یا 10 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند.

ریتم شبانه روزی در نوجوانان

نوجوانان یک تغییر در ریتم شبانه روزی خود را تجربه می کنند که به عنوان تاخیر فاز خواب شناخته می شود. برخلاف سال‌های کودکی‌شان که در ساعات اولیه شب در حدود ساعت 8 یا 9 شب می خوابیدند، نوجوانان ممکن است تا اواخر شب خسته نشوند.

ملاتونین ممکن است تا ساعت 10 یا 11 شب افزایش نیابد. حتی بعدا این تغییر همچنین منجر به نیاز بیشتر نوجوان به خواب در صبح می شود. اوج ساعات خواب آنها در شب از 3 صبح تا 7 صبح است (یا حتی ممکن است دیرتر هم باشد) اما آنها همچنان به همان میزان خواب کودکان نیاز دارند.

ریتم شبانه روزی در بزرگسالان

اگر بزرگسالان عادات سالمی را انجام دهند، باید ریتم شبانه روزی ثابتی داشته باشند. اگر از برنامه نسبتاً منظمی پیروی کنند و هر شب هفت تا نه ساعت بخوابند، زمان خواب و بیداری آنها باید ثابت بماند. بزرگسالان احتمالاً قبل از نیمه شب خواب آلود می شوند، زیرا ملاتونین در بدن آنها ترشح می شود. آنها از ساعت 2 تا 4 صبح و 1 تا 3 بعد از ظهر به خسته ترین فازهای روز خود می رسند.

افراد مسن ممکن است متوجه تغییرات ریتم شبانه روزی خود با افزایش سن شوند و زودتر از قبل به رختخواب بروند و در ساعات اولیه صبح از خواب بیدار شوند. به طور کلی، این یک بخش طبیعی از پیری است.

چگونه ریتم شبانه روزی از هماهنگی خارج می شود؟

گاهی اوقات پیروی از ریتم شبانه روزی شما ممکن نیست و نیازهای سبک زندگی و ساعت درونی شما با هم تضاد دارند. این می تواند به دلیل موارد زیر رخ دهد:

• شیفت های کاری شبانه یا غیر ساعتی که برخلاف نور طبیعی و ساعات تاریک روز است.
• شیفت کاری با ساعات کاری نامنظم.
• سفری که یک یا چند منطقه زمانی مختلف را در بر می گیرد.
• سبک زندگی و بیداری در ساعات آخری شب.
• داروهایی که مصرف می کنید.
• استری.
• شرایط سلامت روان.
• مشکلات سلامتی مانند آسیب مغزی، زوال عقل، صدمات سر، یا کوری.
• عادات بد خواب، از جمله نداشتن برنامه خواب، خوردن یا نوشیدن در اواخر شب، تماشای صفحه نمایش خیلی نزدیک به زمان خواب، یا نداشتن فضای خواب راحت.